Friday, April 20, 2012

ေျပာျပခ်င္တာေတြလည္း အမ်ားၾကီးပဲ .....

ေျပာျပခ်င္တာေတြလည္း အမ်ားၾကီးပဲ တစ္ခါတေလ မ်ားလြန္းလို႕ ဘယ္က စေျပာရမွန္းေတာင္မသိျဖစ္တတ္တာေပါ့ း) ဘာလိုလိုနဲ႔ က်ေနာ္လည္း က်ေနာ့္ ဘေလာ့ေလးကို ပစ္ထားမိတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာသြားတယ္ ဘေလာ့ေတြလည္းမလည္ျဖစ္ စာအသစ္ေတြလည္းမဖတ္နိုင္ ။

ေျပာျပခ်င္တာေတြလည္း အမ်ားၾကီးပဲ ဒီလဆန္းေလာက္ကတည္းက က်ေနာ္ အိမ္ျပန္ျဖစ္သြားတာ ျဗဳန္းစားၾကီး ဒါေပမယ့္ သၾကၤန္ရက္အတြင္း အေမနဲ႕ ျပန္ေနခြင့္ရတဲ့ အခြင့္ေရးေလး ေပးသနားတဲ့ ခ်စ္လွစြာေသာ ေဘာ့စ္ကို ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္ ။ သၾကၤန္ရက္အတြင္း ကိုယ္က တကယ့္ ဒိတ္ေအာက္ၾကီးလိုပါပဲ တူေတြနဲ႕လည္း မလည္ခ်င္ေတာ့ ကိုယ့္ပါသာ အိမ္တြင္းေအာင္းေနရတဲ့အျဖစ္ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ စတိတ္ေက်ာင္းတုန္းက သူငယ္ခ်င္းက လာေခၚတာနဲ႔ အတက္ေန႕မွာ သၾကၤန္ေရကစားထြက္ျဖစ္ပါတယ္ း) အျဖစ္ကေတာ့ မႏွစ္ကနဲ႕မတူ က်ေနာ္တို႕အရပ္ဖက္က နယ္ျမိဳ႕ပဲဆိုေတာ့ သိပ္ျပီး ေရကစားၾကတာ မယဥ္ၾကဘူး ခြက္ေစာင္းခုတ္တာတို႕ သနပ္ခါးလူးရင္ ဆိုင္ကယ္နဲ႕ အရွိန္နဲ႕လာေနလည္း လွမ္းပုတ္ထည့္လိုက္တာလို႕ ဆိုးပါတယ္ အတက္ေန႕က ေရကစားထြက္တဲ့ မင္းသားေလး က်ေနာ့္ကို ခြက္ေစာင္းတင္ မဟုတ္ပဲ ေရပုံးေလာက္ ေစာင္းခုတ္ထြက္လိုက္တာ အေကာင္းေသးေသး က်ေနာ္ ဆိုက္ကယ္ေပၚက ျပဳတ္က် ေနကပူ ေရငန္က ေအးျပီး စပ္နဲ႔ မို႕ တစ္ရက္ပဲလည္ တစ္ရက္ပဲ ေဆးခန္းေရာက္သြားပါေတာ့တယ္ဗ်ာ ။
က်ေနာ္တို႕ရပ္ကြက္ထဲမွာ ဒီလိုကဲၾကတယ္ း)

ေျပာျပခ်င္တာေတြလည္း အမ်ားၾကီးပဲ အလုပ္ကိစၥေလးနဲ႕ရန္ကုန္ေရာက္သြားတာ အသိသူငယ္ခ်င္းရန္ကုန္မွာမရွိတဲ့ က်ေနာ္ ေဖ့ဘြတ္က စာဖတ္သူ အစ္မတစ္ေယာက္ရဲ့ အိမ္မွာ ခပ္တည္တည္ သြားတည္းလိုက္တာေပါ့ း) ( ဆိုးတယ္ေနာ့္ ) သေဘာ ေကာင္းတဲ့ အစ္မက စာအုပ္လည္းလက္ေဆာင္ေပး ဒန္ေပါက္ေတြ မုန္႔ဟင္းခါးေတြလည္း ခ်က္ေကြ်းလိုက္တယ္ ေက်းဇူးတင္တယ္ မသူဇာ ။
မနက္စာ မုန္႕ဟင္းခါး
ညစာ နီလာဒန္ေပါက္လည္း၀ယ္ေကြ်းေသးတယ္ ။
တစ္ခါတုန္းက အမွတ္တမဲ့ ေျပာဖူးတယ္ ပဲျပဳတ္ဆီဆမ္းေလးစားခ်င္လိုက္တာလို႕ အစ္မနဲ႕ေတြ႕ေတာ့ အဲ့တာေမ့ေနတာ ေသခ်ာေလးျပင္ဆင္ျပီး ေကြ်းေတာ့ ေက်းဇူးလည္းတင္ အားလည္းနာလိုက္တာ


ေျပာျပခ်င္တာေတြလည္း အမ်ားၾကီးပဲ အေမနဲ႕ ျပန္ေတြ႕ေတာ့ ၀မ္းသာသြားေအာင္ ဖုန္းမဆက္ပဲ ျပန္သြားလိုက္တယ္ က်ေနာ့္ကိုေတြ႕ေတာ့ အေမက အေၾကာင္းမၾကား ဘာမၾကားနဲ႕တဲ့ တစ္ေခါက္ျပန္လို႕ ေတြ႕တိုင္း အေမက ပိုပို အိုစာသြားသလိုပါပဲ မေျပာင္းလဲေသးပဲ နုပ်ိဳေနေသးတာဆိုလို႕ အေမ့ရဲ့ ေမတၱာတရားေတြပါပဲ က်ေနာ္စားခ်င္တယ္ဆိုလို႕ ဘူးသီးနဲ႕ၾကက္သားရယ္ ျပီးေတာ့ သရက္သီး အရိုင္းသုတ္ေလးလည္း သုတ္ေကြ်းလိုက္ေသးတယ္ အေမက သိပ္ခ်စ္ဖို႕ေကာင္းတာ း)
ဘူးသီးနုနုနဲ႕ ၾကက္သား အဲ့ေန႕က အေမ နဲ႕ တူတူေစ်းသြားၾကတယ္ ။
ဒါက သရက္သီးသုတ္ဗ်ာ စားေကာင္းမွေကာင္း ။

ေျပာျပခ်င္တာေတြလည္း အမ်ားၾကီးပဲ ဘေလာ့နဲ႕ပက္သက္တဲ့ အမွတ္တရေတြကေတာ့ အမ်ားၾကီးပါပဲ ေျပာရင္ကုန္မွာကိုမဟုတ္ က်ေနာ္ ေျပာျပခ်င္တာက ဘေလာ့ဂါေတြက တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ထူးဆန္းစြာနဲ႔ ခင္မင္မႈေတြ ရွိတတ္ၾကတယ္ဆိုတာပါ ။ မနိုင္း ကို စာအုပ္လက္မွတ္ထိုးပြဲတုန္းက သြားႏႈတ္ဆက္ဖူးတာက လြဲလို႕ စကားလည္းၾကာၾကာ မေျပာဖူးပါဘူး ။ ေမးလ္ ေတာ့ တစ္ခါတေလ အဆက္သြယ္ရွိတယ္ ။ တဂ္ပို႔စ္ေလး တစ္ခုမွာ ( အခုေလာေလာဆယ္အျဖစ္ခ်င္ဆံုးဆႏၵ...... တဲ့ က်ေနာ္ အေမ့အိမ္၀န္းထဲက ေရတြင္းေလးကို ခေလးေတြေရခပ္တဲ့အခါ စိတ္ပူလို႔ အုတ္ေရတြင္းကေလး လုပ္ေပးခ်င္တယ္ဗ် ဒီေန႔ပဲ အိမ္နဲ႔ဖုန္းေျပာျဖစ္လို႕ မွာလိုက္ေသးတယ္ ပန္းရံဆရာေမးျပီး က်ေနာ့္ကိုဖုန္းျပန္ဆက္ေပးလို႔ က်န္တာေတြေတာ့ ျဖစ္ခ်င္တာသိပ္မရွိလွပါဘူး ။ ) ဆိုျပီးေရးဖူးပါတယ္ အမွတ္တမဲ့ပါပဲ အဲ့တာ မနိုင္း က သူလွဴပါရေစတဲ့ ေက်းဇူးလည္းတင္တယ္ အားလည္နာတယ္ ျပီးေတာ့ အစ္မက တစ္မ်ိဳးမထင္ေစခ်င္ဘူး ရြာမွာေနခဲ့ဖူးတဲ့သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ လွဴခ်င္စိတ္ကေလးျဖစ္လို႔ပါဆိုေတာ့ က်ေနာ္လည္း လက္ခံလိုက္ပါတယ္ မနိုင္းကို ေက်းဇူး အမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္ ေရတြင္းျပိီးတဲ့ေန႕က အိမ္မွာ ဆန္ျပဳတ္လည္း ခေလးေတြကိုတိုက္လိုက္တယ္ ပိုတဲ့ ပိုက္ဆံေလးနဲ႔ အေမကေတာ့ ေမးသား နိုင္းနိုင္းစေန ဆိုတဲ့ ဘယ္ကေကာင္ေလးတုန္းဟဲ့ တဲ့ း) ရြာက ခေလးေတြကေတာ့ အဲ့တာ ဇာတ္လိုက္ နာမည္တဲ့ က်ေနာ္ကေတာ့ ျပံဳးပဲ ျပံဳးေနလိုက္တယ္ ။
ရြာေရာက္ေတာ့ ဓာတ္ပံုရိုက္ခဲ့တယ္ က်ေနာ္တို႕ျခံ၀န္းကေလးထဲက မနိုင္းလွဴတဲ့ အုတ္ေရတြင္းကေလးပါ ။


ေျပာျပခ်င္တာေတြလည္း အမ်ားၾကီးပဲ ေနာက္ေတာ့ ေျပာျပအံုးမယ္ဗ်ာ ေမာလို႕ ခဏ နားအံုးမယ္ ။ မဂၤလာႏွစ္သစ္ပါလို႕ ေနာက္က်စြာ မိတ္ေဆြမ်ားကို ဆုေတာင္းပါတယ္ း)) ေရလိုေအးလို႕ ပန္းလိုေမႊးၾကပါေစဗ်ာ ။







Sunday, April 1, 2012

ဟိုအရင္ကသၾကၤန္


ေလးလပိုင္းဖက္ အစြန္းထြက္ျပီဆုိရင္ လူက အေၾကာင္းမဲ့သက္သက္ ရင္ခုန္လာျပီ။ ဒါေပမယ့္ စည္းခ်က္ေတြက အခုေခတ္နဲ႕ မကိုက္ညီေတာ့။ ဟိုအရင္က သၾကၤန္ဆိုတာ ငယ္ငယ္တုန္းက ျဖတ္ေက်ာ္ဖူးတဲ့သၾကၤန္ေပါ့…


ပထမဆံုး သၾကၤန္မတိုင္ခင္ ရခဲ့ဖူးတာက ေရဖလား။ အေဒၚေတြက အစိုးရေရလာတဲ့အခ်ိန္ (အဝီစိတြင္းက ေရငွင္ထားတာမ်ိဳး မဟုတ္ပဲ အခ်ိန္နဲ႕ျဖန္႕ေဝေပးတဲ့ေရကို အရပ္ေခၚေခၚတာပါ) ေရစုေပးထားျပီး သၾကၤန္စက်တဲ့ မနက္မွာ အိမ္ေရွ႕တည့္တည့္ အဝတ္ေလွ်ာ္ဇလံု (စက္မွု ၁ ထုတ္) နဲ႕ ေရေတြထည့္ထည့္ေပးပါတယ္။ ဝယ္ေပးတဲ့ေရဖလားနဲ႕ ပက္ႏိုင္သေလာက္ပက္ေပါ့။ ပက္ရတာက နည္းနည္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေရေလာင္းမိတာကမ်ားမ်ားပါ။


တခ်ိဳ႕ႏွစ္ေတြမွာ အိမ္နားက ကေလးေတြအတြက္ မ႑ပ္ေလးဘာေလး ထုိးေပးတတ္ၾကျပန္ေသးတယ္။ ေလးလံုးေျခာက္ဖက္ မ႑ပ္္ၾကီးေတြ မဟုတ္ပဲ အိမ္ေရွ႕ အုန္းပင္က အုန္းလက္ေလးေတြကို ေလးကြက္ၾကားတိုင္ထူျပီး မဏပ္လုပ္တာပါ။ သၾကၤန္ျပီးေတာ့ အဲ့ဒါကိုပဲ စတုဓိသာမ႑ပ္ဆိုျပီးလည္း လုပ္ၾကျပန္ေသးတယ္။ ၾကီးသလားဆိုေတာ့ သိပ္မၾကီးပါဘူး တိုင္ကီ သံုးလံုးေလာက္ငွရံုေပါ့။

ဥပုသ္သည္၊ ေစ်းသည္၊ ဝန္ထမ္း၊ ရဟန္းသံဃာမ်ားကို ေရမပက္ဖုိ႕ သိတတ္စအရြယ္မွာ စျပီး ေျပာထားၾကပါတယ္။ ကိုယ္တို႕ေတြအၾကိဳက္ဆံုးက သၾကၤန္ကား၊ ျမင္းလွည္း အလာကိုပါ။ အရင္တုန္းက ကားသိပ္မေပါေသးေတာ့ ဂ်စ္ကားေလး တစီးႏွစ္စီးျဖတ္ဖို႕ ေနကုန္ေအာင္ ေစာင့္ပက္ရတာ။ ျမင္းလွည္းကေတာ့ ေဟာတစီး ေဟာတစီး။ အဲ့ဒီကားေတြ ျမင္းလွည္းေတြကို ၂လပိုင္းကုန္ေလာက္ကတည္း သူတုိ႕မွာ စုငွားၾကရတာတဲ့။ သၾကၤန္မတိုင္ခင္ ကားနဲ႕ျမင္းလွည္းကို အလွျပင္ဆင္ဖုိ႕ ဒီဇိုင္းေတြ ဘာေတြဆြဲေပါ့။ ဘာေမာင္၊ ညာေမာင္ စာတန္းေတြနဲ႕ မခ်စ္ရင္ ပစ္မယ္ဆုိတဲ့ ေရျပြတ္ေသနတ္ၾကီးေတြ တကိုင္ကိုင္။ အဝတ္အစားအဆန္းေတြနဲ႕ မ်က္ႏွာေတြမွာလည္း ျခယ္လုိ႕သလုိ႕။ မူးတဲ့သူ သိပ္ေတာ့မမ်ားခဲ့ေသးဘူး။

ရပ္ကြက္ထဲက အပ်ိဳေခ်ာေတြနဲ႕ အတူေရကစားရတဲ့အခါၾကေတာ့ ေရေမႊးနံ႕ကို မႊန္ထူလို႕။ စပေရးျဖန္းတဲ့ဗူးနဲ႕မဟုတ္ပဲ ေရျပြတ္ေသနတ္အေသးစားေလးေတြထဲကို ေရေမႊးျဖန္းျပီး ပက္ၾကတဲ့ေခတ္။ ေရခဲေရ၊ ပူစီေဗာင္း၊ ဆပ္ျပာမွုန္႕ေတြနဲ႕ ပက္တဲ့ေခတ္မေရာက္ေသးဘူး။


၇ႏွစ္ ၈ႏွစ္ေရာက္ေတာ့ ေရျပြတ္နဲ႕ပက္ျပီ။ အိမ္ကေန ေရပက္တာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ လြယ္အိတ္ထဲကို မုိလာတဗူးနဲ႕ေရအျပည့္ထည့္ ျပီးေတာ့ လြယ္အိတ္ၾကိဳးႏွစ္ခုကို ပုခံုးႏွစ္ဘက္မွာ လွန္ခ်လိုက္တဲ့အခါ ေက်ာပိုးအိတ္လိုလို။ သူငယ္ခ်င္းေတြစုျပီး ကိုယ့္ရပ္ကြက္တြင္ မကပဲ မ႑ပ္္ေတြပါ လွည့္တတ္လာျပီ။ ကိုယ္လုိအဖြဲ႕ႏွစ္ဖြဲ႕ေတြျပီဆုိ ေရသၾကၤန္စစ္ပြဲ။ ဗူးထဲက ေရကုန္ျပီဆိုရင္ တိုင္ကီေျပးရွာျပီး ေရထည့္ေပေတာ့။ မ႑ပ္္က ပိုက္နဲ႕ပက္ရင္ ပိုက္သမားကို မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးျပီး ေရျဖည့္ခုိင္းတာပါပဲ။ ျပီးေတာ့ မ႑ပ္ေပၚျပန္ပက္ ဟုတ္လို႕ေပါ့။ စင္ေပၚက သီခ်င္းဆိုေနတဲ့ ေကာင္မေလးကို ေရာက္မေရာက္ေတာ့ မသိဘူး ပက္တာေတာ့ ပက္ပစ္ခဲ့တာပဲ။ မွတ္မွတ္ရရ အေဖ့ဘၾကီးဆီက ေၾကးေရျပြတ္တေခ်ာင္း ရဘူးတယ္။ သူကေတာ့ ကားေရေဆးတာ ကိုယ္ကေတာ့ ေရပက္ဖုိ႕။ အေဝးေတာ့အေတာ္ေရာက္ေပမယ့္ ေရျပြတ္ထဲ ေရတခါ ထည့္ရတာတင္ အေတာ္ေလး လက္ဝင္တယ္။ အခုထိ အိမ္မွာ အမွတ္တရသိမ္းထားေသးတယ္။


ေရျပြတ္ကာလ လြန္ျပန္ေတာ့ ၊ ကားနဲ႕လည္တဲ့ေခတ္ေရာက္သြားျပီ။ ကားေတြကလည္း ေဖါျခင္းေသာျခင္း။

အိမ္တြင္းပုန္းတဲ့ အပ်ိဳေတြ မုဆုိးဖုိနဲ႕ ရပါေစ

အေမ့ေခြ်းမေပ်ာက္လို႕ ရွာေတြ႕ျပီေတြ႕ျပီ သူပဲသူပဲ

ပိုက္စုတ္ကေလးနဲ႕ ပက္တာေလာက္ေတာ့ ရီတာေပါ့ ရီတာေပါ့

စတဲ့ လူငယ္သဘာဝ ေအာ္နည္းေပါင္းစံုေတြနဲ႕ ေပ်ာ္တတ္လာတယ္။

မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ မႏၱေလးမွာ ႏွစ္တိုင္းသၾကၤန္က်ျဖစ္တယ္။ တႏွစ္ပဲ မဏပ္ထုိင္ခဲ့တယ္။ က်န္တဲ့ႏွစ္ေတြအားလံုး မလည္တဲ့ေန႕မရွိ။ မနက္ဆို ေျခာက္နာရီေလာက္ထ က်ံဳးေဘးမွာ စီေပေရာ့ ေနကုန္။ ကားနားကျဖတ္သြားတဲ့ အကင္လား အေၾကာ္လား စားျပီး ဝမ္းမီးျငိမ္းရတယ္။ ေဟာ ညဆိုျပန္ေတာ့ ျဖစ္သလို ၾကက္ဥေၾကာ္နဲ႕ျပီးလိုက္တာပဲ။ ေနာက္က်လို႕မျဖစ္ဘူး အကမဏပ္ေတြကို ၾကည့္ဖုိ႕ ကားနဲ႕တခါျပန္စီ။ ေျပာလုိ႕ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး အကမွာ မႏၱေလးက ယဥ္တယ္။ ဇိုးဇိုးဇက္ဇက္ စည္းခ်က္နဲ႕လိုက္ကတာမ်ိဳး မဟုတ္ပဲ လက္ျဖင့္လက္၊ ေျချဖင့္ေျခ၊ ေခါင္းျဖင့္ေခါင္း ယဥ္ေနေအာင္ကပါတယ္။ အမာစိန္မ်ား လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ ဝိုက္ျပီးကလိုက္ရင္ အသက္ရွဴဖုိ႕ေတာင္ ေမ့ေမ့ေနတဲ့အထိကို ယဥ္ပါတယ္။ မနက္ေတာ့ ေမာ္ေတာ္ပီေကေတြနဲ႕ ကိစၥျပီး၊ ညက်ေတာ့ ဦးဇင္းေတြနဲ႕တင္ အျငိမ္။ မႏၱေလးလူထုက ရဟန္းသံာကို အ့ဲေလာက္ခ်စ္ပါတယ္။


ေမျမိဳ႕ဖက္တက္ခ်င္လည္းတက္၊ ဦးပိန္မွာ တေထာက္နားခ်င္လည္းနားၾကတယ္။ ဦးပိန္မွာေတာ့ ညေနဖက္ အေၾကာ္ေလးနဲ႕ စားစရာေလးေတြ ရတတ္တယ္။ ေမျမိဳ႕တက္လမ္းတေလွ်ာက္လည္း သီခ်င္းေအာ္ဆုိျပီး တက္သြားၾကတာပါပဲ။ ေမျမိဳ႕မွာေတာ့ ပိေတာက္သိပ္မေတြ႕ျဖစ္ဘူး။ ေရပက္တာလည္း မႏၱေလးေလာက္ မမ်ားလွဘူးေပါ့။


သၾကၤန္တြင္း ခရီးသြားၾကတာလည္း တမ်ိဳးေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။ အဝတ္ေတြေတာ့ စိုလို႕ေပါ့။ ရထားနဲ႕သြားတဲ့သူေတြဆို သံုးလပိုင္းေလာက္ကတည္းက ရထားဘူတာကစထြက္ရင္ ေရပက္ျပီ။ အရပ္ေဒသကိုလုိက္ျပီးလည္း ေရပက္တဲ့အခ်ိန္က မူကြဲေသးတယ္။ တခ်ိဳ႕အရပ္ေတြက အၾကိဳေန႕မွာ ေရစပက္ေနျပီ။ မႏၱေလးဖက္က မပက္ရေသး။ မေကြးဖက္က် ႏွစ္ဆန္းတရက္ေန႕မွာပါ ေရပက္ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ေျခာက္နာရီေက်ာ္ ေရမပက္ရ ဆုိတာေတြနဲ႕ အရပ္ေဒသအားလံုးလည္း တေျပးညီျဖစ္ကုန္ေရာ။


၃လပိုင္းေလာက္ကတည္းက ျမန္မာ့အသံ (အဲ့ဒီတုန္းက ျမန္မာအသံတခုပဲ ရွိခဲ့တာ) သၾကၤန္အဆုိအကေတြကို မေမာတမ္းၾကည့္။ ခုေခတ္လို ကာရာအုိေကဆိုတာ မေပၚေသးေတာ့ အာျပဲလွ်ာျပဲနဲ႕ပဲ ရပ္ကြက္ထဲမွာေအာ္ေပါ့။ တခ်ိဳ႕ႏွစ္ေတြမွာေတာ့ စင္တင္ဂီတေတြဘာေတြ ရပ္ကြက္က လုပ္ေပးတယ္။ စင္ေပၚေတာ့ မတက္ရဲပါဘူး ကိုယ့္ အေၾကာင္းကိုသိပါတယ္။


ေပ်ာက္ဆံုးသြားျပီျဖစ္တဲ့ သၾကၤန္သံခ်ပ္။ ေလေလေလလား ေမာင္ရို႕ ဆုိ ဝါးလက္ခုတ္ေလး ေျပးတီးလိုက္ခ်င္ေသးတာ။ အရင္တုန္းက လူၾကီးေတြမ်ား တယ္လည္း အကဲ့ရဲ့ခံႏိုင္တယ္လို႕ ခ်ီးက်ဴးမိတယ္။


ႏွစ္ဆန္းတရက္ေန႕၊ အတာအိုးေတြ ေရာင္းေကာင္းျပီး ကိုယ္ေတြကေတာ့ တရပ္ကြက္လံုးက ကံေကာ္ပင္၊ ေျမဇာပင္ေတြ ရွာေပးရတာနဲ႕တင္ ပင္ပန္းလွျပီ။ မနက္ပိုင္း ဖုိးဖြားေတြကိုသန္႔ရွင္းေရးကုသိုလ္ယူၾက ျပီးေတာ့ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းနဲ႕ ဘုရားေစတီေတြမွာ အစည္ကားဆံုးေန႕။ ခ်မ္းသာၾကီးဘုရားမွာ ႏွစ္တိုင္း က်င္းပျမဲ ႏြားေဘးမဲ့လႊတ္ပဲ။ အိမ္ေတြက ဘုရားဆင္းထုေတြကို အေမႊးနံ႕သာေတြနဲ႕ ျဖန္းပက္ပူေဇာ္ၾကျပန္ေသးတယ္။


အခုေတာ့ ဒါေတြ အားလံုး ဟိုအရင္က သၾကၤန္အျဖစ္နဲ႕ပဲ က်န္ရစ္ေနေတာ့တယ္။ ကဲ.. ဒီတႏွစ္ေတာ့ သၾကၤန္လာျပန္ဦးမယ္ေပါ့..။



P>S = စာဖတ္သူ ...................................... ေရးသည္ ။

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...